انتقاد بازیگر اخراجی ها از وضعیت سینما/ بازی در خیلی از فیلم ها را نپذیرفتم بدبختی اش را هم کشیده ام
تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۷۱۹۸۵۲
بازیگر پیشکسوت سینما گفت: می توانم بگویم که بیشتر بچه های که در فیلم های ارزشی کار می کردند تقریبا بیکار هستند ، این یک واقعیت است، علت این موضوع و فاصله گرفتن سینمای جمهوری اسلامی ایران از ارزش های انقلابی می تواند مختلف باشد، اینکه ذائقه تماشاچی را سینما درست می کند و یا سینما بر اساس ذائقه بیننده فیلم تولید می کند باید بررسی شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ اصغر نقی زاده بازیگر سینما و تلوزیون در گفتگو با خبرنگار انقلاب نیوز اظهار داشت: در دهه های 60 و 70 به خاطر اینکه خیلی از وقایع جنگ و انقلاب دور نشده بودیم فیلم های بسیاری در این زمینه در آن دوران ساخته شد.
سیستم تغییر کرده و فیلم هایی ماننده فروشنده ساخته می شود
وی بیان داشت: به صورت طبیعی کم کم این مسئله در دهه 80 کمرنگ شد و در این روزها فیلم های ارزشی خیلی خیلی کمرنگ شده است، باید گفت سیستم تغییر کرده و فیلم هایی امثال فروشنده ساخته می شود و طرفدار پیدا کرده است می توان گفت اینگونه فیلم ها ساخته می شود و طرفدارانش را هم درست می کنند در هر صورت به هر دلیل از جمله اعتقادی یا دست دولت است و یا مسائل دیگر، سینمای دفاع مقدس و انقلاب کمرنگ شده است.
بازیگر پیشکسوت سینما افزود: می توانم بگویم که بیشتر بچه های که در فیلم های ارزشی کار می کردند تقریبا بیکار هستند ، این یک واقعیت است، علت این موضوع و فاصله گرفتن سینمای جمهوری اسلامی ایران از ارزش های انقلابی می تواند مختلف باشد، اینکه ذائقه تماشاچی را سینما درست می کند و یا سینما بر اساس ذائقه بیننده فیلم تولید می کند باید بررسی شود.
وی افزود: در این زمینه خیلی اتفاقات می تواند رخ دهد مثلا اینکه گفته می شود به عمد ذائقه مردم را تغییر می دهند من این مسئله را خیلی قبول ندارم، زیرا نسل عوض شده و نسل جدید شاید خیلی نتواند با مقوله هایی که در دهه شصت و هفتاد رخ داده است ارتباط بگیرد، نمی توان این مسئله را به زور و عمد به مردم قبولاند، واقعیت جامعه ما این است.
در کشورهای پیشرفته برای ساخت فیلم های ارزشی یارانه می دهند
بازیگر فیلم معراجی ها در پاسخ به این سوال که چگونه می توان سینمای انقلاب با فیلم هایی ارزشی مانند اخراجی ها و معراجی ها که در همین دهه ساخت شده را احیا و به جوانان عرضه کرد؟ گفت: در تمام کشورهای دنیا فیلم هایی که در مورد اعتقادات مذهبی یا جنگ هایی که انجام شده کار می شود دولت و سیستم حکومت یک یارانه ای برای ساختن فیلم ها در نظر می گیرد.
نقی زاده تصریح کرد: در برخی از کشورها همانطور که برای آرد و گندم و اقلام مصرفی و خوراکی یارانه داده می شود برای ساخت فیلم های ارزشی در آن کشور که در راستای اهداف نظام آن کشور است یارانه می دهند تا این مسئله در بین مردم نشر پیدا کند.
بازیگر پیشکسوت سینما و تلوزیون خاطر نشان کرد: در حال حاضر چنین مسئله ای در کشور ما وجود ندارد و علت آن را هم نمی دانم بی پولی است، اختلاف سلیقه است و یا مسائل دیگری است من در رده بالا نیستم تا بدانم علت عدم این توجه چیست، من یک بازیگر هستم منتظر هستیم تا با ما تماس بگیرند تا برای حضور در فیلم های ارزشی حاضر شویم بسیاری از بازیگران این عرصه مانند من هستند و مدت ها است کسی با ما برای این فیلم ها تماس نگرفته است.
نمی دانم چرا برای فیلم های ارزشی هزینه نمی کنند
نقی زاده تصریح کرد: من واقعا علت این مسائل را نمی دانم که چرا برای ساخت فیلم های ارزشی هزینه نمی شود تحلیل را باید کسی دهد که در راس این کار نشسته و می داند که چه خبر است و چه سیاست هایی دنبال می شود من مانند بسیاری از بازیگران در منزل نشسته ایم تا به ما تماس بگیرند.
بازیگر فیلم اخراجی ها در پاسخ به این سوال که در حال حاضر سینما ما چگونه می تواند ارزش های انقلاب را با زبان هنر بیان کند اظهار داشت: سینما اگر دنبال گیشه برود نمی تواند سراغ ارزش ها برود ، به طور مثال برای مساجد و حسینیه ها و امکان فرهنگی اعلام می شود خدمات آب، برق و گاز آن مجانی است و همه ارگان ها از دولت و مجلس و خیرین به این امر یاری می کنند، کسی هم نمی گوید برای ترویج ارزش ها فلان قدر پول بدهید بلکه کمک هم می کند.
وی بیان داشت: سینما اگر بخواهد ارزش های انقلاب و دفاع مقدس را ترویج کند اولین راه این است که از تفکر گیشه خارج شود، این نگاه اگر باشد که چون فیلم های ارزشی فروش نمی کند پس نابود می شود نتیجه اش این اتفاق است که الان در سینمای ما رخ داده است.
نقی زاده تاکید کرد: فیلم های ارزشی و انقلابی مانند مسجد و امامزاده است باید همه پای کار باشند تا بتوانند ارزش ها را در جامعه ترویج دهند همه باید پای کار باشند از دولت، مجلس، مردم و خیرین باید به این مسئله کمک کنند، تا این فیلم ها ساخته شود واقعیت الان سینمای ایران این است که به فیلم های ارزشی پرداخته نمی شود.
برای فیلم ارزشی نباید نگاه گیشه ای داشت
بازیگر سینما و تلوزیون افزود: همه باید کمک کنند، در همه جای دنیا هم اینگونه است در کشورهای پیشرفته از جمله اروپای غربی و شرقی مشاهده می شود دولت هزینه می دهد، افراد سرمایه دار هزینه می کنند تا ارزش های جامعه و کشورشان از طریق سینما منتشر شود.
وی گفت: حالا ارزش های آنها مسائل غیر فرهنگی و مذهبی است، دقیقا آنچه در ماهواره ها تبلیغ می کنند برایش هزینه می کنند تا فرهنگ مردم را تغییر دهند در مقابل باید ما هم هزینه کنیم تا فرهنگ و ارزش های ملی و مذهبی خودمان را ترویج کنیم.
بازیگر فیلم معراجی ها تاکید کرد: از دهه هشتاد به بعد قرار بر این شد که سینما خودش اقتصاد خودش را بچرخواند که باعث شد فیلم های ارزشی به بهانه عدم گیشه و فروش ساخته نشود، پس واقعیت این است برای ساخت فیلم ارزشی نباید دنبال گیشه بود.
نقی زاده گفت: وقتی یک فردی مسجد می سازد نمی گوید من مسجد می س ازم تا 10 میلیارد تومان سود داشته باشم بلکه مسجد می سازد تا نمازگزاران به اقامه نماز بپردازند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: در ایران اگر بخواهیم فیلم بسازیم هر طرفی که ساخته شود طرف مقابل برخورد می کند و از ابتدای انقلاب این مسئله جود داشته و حل نشده است، در انتقاد از وضعیت سینما هم اگر قرار است مصاحبه کنیم باید مواظب باشیم که به کسی برنخورد، من برای اینکه در این چارچوب ارزشی باشم از خود گذشته و در این کار بوده ام خیلی از فیلم ها را نپذیرفتم بدبختی آن را هم کشیده ام اما باز هم خدا را شکر می کنم.
گفتگو از مرضیه مهدیلو
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۷۱۹۸۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قصه شهرت و پایانش رنگ کهنگی نمیگیرد/ ترس و تردیدهای یک ستاره
به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجراهای خود با استقبال مخاطبان روبهرو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانهای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگیهای نمایش افشاری که این روزها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.
در این یادداشت آمده است:
«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلمهای مختلف و طرح روایتهای متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش میرفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربههای خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت میکرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آنهایی که نمایشهای «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیدهاند، او را به خاطر میآورند. بازیگر همنسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را میداد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلیشان بود اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.
افشاری، به خاطر ویژگیهای ظاهریاش اغلب در نقشهای کمدی و فضاهای طنزآمیز روی صحنه میرفت، صدای خوب، قدرتش در بداههگویی و انعطاف بدنیاش کمک میکرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدیاش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد میتواند سیمای جوان بذلهگو و طناز را تغییر دهد.
موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه سادهاش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط میشد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی میکرد، از تماشاگر خنده میگرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر میکرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و سادهدل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.
طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزدهای وسوسهکننده عمر بازیگری افشاری را تضمین میکند. نکتهای که به نظر میرسد، یکی از دغدغههای شکلگیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار میدهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان میدهد که فردای حرفهاش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمیبیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی میکند که دوره طلایی حرفهاش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاریهای فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملالآور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازیاش تینو صالحی قرار داده است.
تعامل و بده بستانهای آنها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشتهای قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی …» متلکهای سیاسی و تکهپراکنیهای اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، میتواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکههای اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسائلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی میکند.
برای افشاری به شهادتِ «چه کسی …»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویاهای او همچنان روی صحنه جان میگیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس میکند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوعالکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با مأموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواستهای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترسها و تردیدهای یک ستاره، غیرقابل باور نیست.
«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستارههاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» میتواند بارها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی …» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنگی نمیگیرد.
کد خبر 6097465 آروین موذن زاده